Οι οικογενειακές ιστορίες στα σπορ είναι χιλιάδες και τα αδέρφια που απασχολούνται στο ίδιο άθλημα… αμέτρητα. Τα επιτυχημένα αδέρφια όμως είναι ελάχιστα, και συνήθως αποτελούν δίδυμο που διακρίνεται σε σπορ όπου απαιτείται συγχρονισμός, όπως οι καταδύσεις και η καλλιτεχνικής κολύμβηση, ή συνεργασία, όπως τα ομαδικά, η κωπηλασία, το τένις.

Πόσες φορές, όμως, έχουμε δει αδέρφια, εν προκειμένω αδελφές, να τερματίζουν πρώτη και δεύτερη σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα ατομικού αγωνίσματος; Και μάλιστα όχι σε αγώνα ό,τι κι ό,τι. Οι αδελφές Γουίντερς, Ελισάβετ Άννα και Αλεξία Ιωάννα, 14 και 12 ετών αντίστοιχα, ανήκουν σε αυτήν τη σπάνια ομάδα, αφού πρόσφατα έκαναν το 1-2 στο Πρωτάθλημα Ελλάδας που έγινε στη Χαλκίδα, στη κατηγορία Optimist! Όπου Optimist, η μοναδική κλάση στην ιστιοπλοΐα για παιδιά ηλικίας 12-15 ετών, άρα αγώνισμα με πάρα πολύ μεγάλη συμμετοχή.

Ακόμα και φέτος που το πρωτάθλημα επηρεάστηκε από τον covid-19, συμμετείχαν 54 σκάφη, ενώ πέρυσι στα Χανιά πήραν εκκίνηση 112.

Η μεγαλύτερη της οικογένειας, η Ελισάβετ, αναδεικνύεται πανελληνιονίκης τα τρία τελευταία χρόνια (2018-2020), για πρώτη φορά όμως είχε μαζί της στο βάθρο και την μικρότερη αδερφή της. Μάλιστα, η Ελισάβετ κατέχει και ένα μοναδικό ρεκόρ. Έχει κατακτήσει τρεις τίτλους με τρεις διαφορετικούς συλλόγους!

Ο προπονητής των κοριτσιών, Αλέξανδρος Κακλαμάνος, μας εξηγεί το ιστορικό αυτού του περίεργου ρεκόρ:

«Υπηρέτησα τον Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης (ΝΟΒ) επί 15 χρόνια. Τα κορίτσια ξεκίνησαν μαζί μου στον ΝΟΒ πριν από πέντε χρόνια. Το 2018 η Ελισάβετ κέρδισε, αν και 12χρονη, το Πανελλήνιο Optimist.

Την επόμενη χρονιά, λόγω κάποιων διαφωνιών σε θέματα φιλοσοφίας που είχα με τον ΝΟΒ, πήγα στο Ναυτικό Όμιλο Καλαμακίου. Τα κορίτσια με ακολούθησαν και πέρυσι τον Ιούνιο στο Πανελλήνιο η Ελισάβετ κέρδισε, ενώ η Αλεξία στην πρώτη της χρονιά στην κατηγορία ήρθε 15η.

Στα μέσα της χρονιάς, αποφάσισα να γυρίσω στη Βουλιαγμένη, αυτήν τη φορά όχι στον ΝΟΒ, αλλά στον ΝΟΚΒ (σ.σ.: όπου ηγείται ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Αντώνης Δημητρακόπουλος)».

Πώς πήρατε αυτήν την απόφαση;

«Ο ΝΟΚΒ είναι ένας σύλλογος ο οποίος έχει αντικείμενο καθαρά την ιστιοπλοΐα, ενώ ο ΝΟΒ είναι περισσότερο κλαμπ. Σίγουρα έχει μεγαλύτερη αίγλη, αλλά δεν αισθανόμασταν ότι μας έδιναν την προσοχή που θέλαμε».

Η φετινή χρονιά, ήταν αρκετά περίεργη λόγω του κορονοϊού και των lockdown. Η ΕΙΟ πρόλαβε οριακά να διοργανώσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αλλά και την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό στη Χαλκίδα. Μάλιστα, η Ελισάβετ ταξίδεψε στη Σλοβενία, αλλά οι αγώνες εκεί έληξαν άδοξα. Ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος μάς περιγράφει τι συνέβη:

«Μετά δύο συμμετοχές σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δυο βαλκανικές νίκες, η Ελισάβετ προκρίθηκε για το Ευρωπαϊκό. Φέτος είχαμε περισσότερες φιλοδοξίες για μια διάκριση, αλλά η χρονική συγκυρία δεν ήταν ιδανική. Στην Ομοσπονδία πίστευαν ότι οι αγώνες μπορεί να μην γινόντουσαν καν.

Πηγαίνοντας στη Σλοβενία, υπολογίζαμε ότι ίσως οι αγώνες δεν τελείωναν ποτέ. Κι αυτό γιατί σε μια χώρα 2,5 εκ. κατοίκων, κατέγραφαν ημερησίως 2.500 κρούσματα.

Είμασταν κι εκεί σε lockdown. Η καθημερινή διαδρομή ήταν από τους αγώνες στο ξενοδοχείο. Αυστηρά! Την τρίτη μέρα μάς είπαν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί το Πρωτάθλημα με τη χώρα σε lockdown. Οι αγώνες σταμάτησαν κι ενώ είχαν γίνει μόνο εφτά ιστιοδρομίες».

Λίγες μέρες μετά ήρθε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Χαλκίδα. Υποβληθήκατε σε τεστ για την ανίχνευση κορονοϊού πριν από τους αγώνες;

«Ναι, δυο μέρες πριν από τους αγώνες, ευτυχώς ήταν αρνητικό.

Η Χαλκίδα, είναι ένα καταπληκτικό μέρος για ιστιοπλοΐα. Έχει ουσιαστικά δύο στίβους, το νότιο πίσω από την καινούργια γέφυρα και το βόρειο κάτω από την παλιά. Τα κορίτσια τα έδωσαν όλα και ήρθε το 1-2, μια πολύ μεγάλη επιτυχία, ιδιαίτερα για την Αλεξία, αφού ήταν η πρώτη της διάκριση στην κατηγορία».

Αλήθεια, πώς προπονήθηκαν τα κορίτσια μέσα στη χρονιά;

«Ο χρόνος τους είναι γενικά περιορισμένος, με τις σχολικές υποχρεώσεις να τρέχουν κι αυτές. Οι προπονήσεις ήταν τρίωρες, δύο φορές μέσα στην εβδομάδα συν τα Σαββατοκύριακα.

Από το Μάιο που φύγαμε από το Καλαμάκι, έκαναν καθημερινά προπόνηση, μόνο τη Δευτέρα καθόντουσαν. Πήγαμε και στη λίμνη Γκάρντα για προετοιμασία (σ.σ.: δημοφιλές ιστιοπλοϊκό κέντρο). Ο στόχος ήταν να προκριθούν και οι δύο στο Παγκόσμιο που θα γινόταν εκεί, το οποίο όμως αναβλήθηκε και θα γίνει το 2021. Για να περάσουν πρέπει να τερματίσουν στους αγώνες πρόκρισης στους πέντε πρώτους, ανεξαρτήτως φύλου».

Τα Optimist κάποια στιγμή θα τελειώσουν για τα κορίτσια. Σε ποια ιστιοπλοϊκή κλάση θα συνεχίσουν μετά τα 15;

«Θα στραφούν στο windsurf. Είναι ψηλά κορίτσια και δυνατά. Αυτή η μετάβαση θέλει προσοχή και μελέτη.

Ξέρετε, στην Ελλάδα πολλές φορές πιέζουμε τα παιδιά να φορτσάρουν και δεν βλέπουμε το μέλλον τους. Δεν έχουμε την κατάλληλη νοοτροπία, υστερούμε στην οργάνωση και δεν μπορούμε να τα στηρίξουμε. Οι Άγγλοι που σαρώνουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν… υπάρχουν στα Optimist…».

Ο πατέρας της Ελισάβετ και της Αλεξίας είναι από το Βέλγιο. Οι θείοι του Πέτερ και Καρλ είχαν εκπροσωπήσει, μάλιστα, τη χώρα στα 470 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, το 1976. Η μητέρα τους, Χριστίνα Πετράκη, ήταν παλιά αθλήτρια της ιστιοπλοΐας.

Φοιτούν σε γαλλικό σχολείο και εκτός από πρωταθλήτριες είναι και άριστες μαθήτριες.

«Είναι καταπληκτικά κορίτσια», λέει ο προπονητής τους και συνεχίζει: «Με την ομάδα μου, που αποτελείται από έναν διατροφολόγο και έναν ειδικό γυμναστή για την ενδυνάμωσή τους, φροντίζουμε να τις παρέχουμε κάθε δυνατή στήριξη.

Τώρα με το lockdown, ευτυχώς μπορούμε και προπονούμαστε σε γκρουπ των δύο. Γυμνάζω δέκα παιδιά, οπότε έχουμε φτιάξει πέντε γκρουπ με την προπόνηση να είναι χωρισμένη σε δίωρα. Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να κρατήσουμε τα παιδιά στον αθλητισμό και σε υψηλό επίπεδο».
SPORTS3.GR