Μια δεύτερη Ολυμπιάδα, αλλά αυτή τη φορά χωρίς… παρέα στη βάρκα, αφού πλέον έχει επιλέξει να αγωνίζεται στα σκιφ, ονειρεύεται ο 6ος ολυμπιονίκης του Ρίο Στέφανος Ντούσκος.
Ο 24χρονος Γιαννιώτης κωπηλάτης έχασε για δύο θέσεις την πρόκριση στο προολυμπιακό του Λιντς, αλλά θα κυνηγήσει τη δεύτερη ευκαιρία στην προολυμπιακή ρεγκάτα τον Απρίλιο στο Βαρέζε, στο πιο δύσκολο – όπως παραδέχονται οι περισσότεροι- αγώνισμα της κωπηλασίας.
Για τη μέχρι τώρα πορεία του, την προετοιμασία και τους μελλοντικούς του στόχους, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, στον συνάδελφο Νίκο Γκομώλη.
Ποια είναι η καλύτερη ευχή που πήρες μέσα στις γιορτές
«Από τους γονείς μου, αυτή τη χρονιά να καταφέρω ότι μπορώ καλύτερο, να γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες βέβαια , να περάσει η πανδημία και να πετύχω ότι καλύτερο μπορώ γιατί έχω προσπαθήσει πάρα πολύ, όπως και όλα τα παιδιά και θέλουμε ο στόχος μας να εκπληρωθεί γιατί πέρυσι είμασταν έτοιμοι για την πρόκριση αλλά λόγω κορονοιού δεν έγινε οπότε ευελπιστούμε ότι φέτος θα γίνει και θα μπορέσουμε να πάρουμε αυτό πολυπόθητο εισιτήριο για το Τόκιο».
Πως εξελίσσεται το πρώτο κοινόβιο της Εθνικής ομάδας για το 2021;
«Έχουμε μπει σε αγωνιστικούς ρυθμούς , φύγαμε από τις πιο χαμηλές εντάσεις, είχαμε βέβαια και τον όγκο που δουλεύαμε, οπότε τώρα μπήκαμε στην αγωνιστική περίοδο γιατί μας μένουν μόλις τρεις μήνες για την πρόκριση που θα είναι τον Απρίλιο στο Βαρέζε. Σίγουρα τώρα στην αρχή της χρονιάς θα είμαστε λίγο «μπουκωμένοι» γιατί δουλέψαμε σε πολύ υψηλό ρυθμό νωρίτερα αλλά προσαρμοζόμαστε και πιστεύω ότι η δεύτερη βδομάδα θα είναι καλύτερη από την πρώτη».
Νιώθεις λίγο διαφορετικά που έχουμε μπει πλέον σε Ολυμπιακή χρονιά;
«Εγώ κοιτάω τον στόχο μου , αυτόν που είχα βάλει κι από πέρυσι να διεκδικήσω την πρόκριση στο Τόκιο και να κάνω ότι καλύτεροι μπορώ . Από κει και πέρα προσπαθώ να τον επιτύχω με κάθε τι. Νιώθω όπως ένιωθα και πέρυσι δηλαδή καταβάλω το 100% των δυνατοτήτων μου σε όλη τη προπόνηση και να μπορέσω φέτος να βελτιωθώ πιο πολύ από πέρυσι ώστε να κερδίσουμε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που μου έλλειπαν από πέρυσι για να πετύχω και τον στόχο».
Υπάρχει κάποιο άγχος που μπαίνουμε στην τελική ευθεία;
«Σίγουρα υπάρχει γιατί με τον αθλητισμό και το άθλημα που κάνουμε ποτέ δεν ξέρουμε τι θα γίνει τελευταία στιγμή, χτύπα ξύλο μπορεί να υπάρξει κάποιος τραυματισμός λίγο πριν τους αγώνες , πάντα έχουμε το άγχος ή αν θα είμαστε στη τέλεια φυσική κατάσταση εκείνη τη στιγμή, όλα αυτά περνάνε από το μυαλό μας. Αλλά εμείς στηρίζουμε το πλάνο ακολουθούμε τις οδηγίες του επικεφαλής προπονητή και ευελπιστούμε ότι θα είμαστε στη τέλεια κατάσταση χωρίς να υπάρξει τραυματισμός χωρίς να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα γιατί είμαστε πάνω σε μια βάρκα και τα πάντα μπορεί να γίνουν , έχουμε δει πάρα πολλά συμβάντα τα τελευταία χρόνια , μπορεί να γίνει μια σφήνα , να σπάσει κάτι , και πάντα υπάρχει αυτό το άγχος μέχρι να μπεις στη τελική ευθεία και θα είναι όλα τέλεια».
Ποια στοιχεία δουλεύεις περισσότερο για να παρουσιαστείς έτοιμος την κατάλληλη στιγμή;
«Τώρα δουλεύουμε πιο πολύ πάνω στη τεχνική , την ενδυνάμωση μέσω των βαρών για να αυξήσω τη δύναμη μου από πέρυσι ώστε την κρίσιμη ώρα να μην κάνω κάποιο λάθος και να κερδίσω αυτά τα σημαντικά δευτερόλεπτα».
Ήταν η περσινή χρονιά η δυσκολότερη λόγω και την πανδημίας;
«Ναι, από ξένους αθλητές που άκουσα, ήταν πολύ δύσκολα για όλους. Εμείς βέβαια ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι γιατί μέσα στην καραντίνα μας είχε δώσει η Ομοσπονδία ένα εργόμετρο κι ένα ποδήλατο και κάναμε εικονική προπόνηση στο σπίτι η οποία μας βοήθησε πολύ , είχαμε επαφή με όλους τους προπονητές είχαμε το πρόγραμμα, οπότε δεν χάσαμε πολλά . Κάτσαμε μόλις τρεις εβδομάδες σπίτι μας και μετά είμασταν εσώκλειστοι στο Σχοινιά αλλά μπορούσαμε να μπούμε στη βάρκα . Σε άλλες χώρες ήταν πολύ δύσκολα , γιατί έκλεισαν λόγω λοκντάουν δεν τους άφηναν να βγάλουν βάρκα και δεν εμφανίστηκαν τόσο καλά προετοιμασμένοι οι αθλητές τους στους αγώνες. Πιστεύω όμως ότι αυτή η χρονιά θα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη γιατί και αυτοί οι αθλητές αν υποχωρήσει η πανδημία θα μπορέσουν να κάνουν κανονική προπόνηση».
Στο τελευταίο σου αγώνα στο Ευρωπαϊκό Ανδρών πήρε την 5η θέση. Τι γεύση σού άφησε αυτή η θέση;
«Επειδή αγωνιζόμουν με τους καλύτερους αθλητές κι επειδή είχα κάνει καλή προετοιμασία , είχα βελτιωθεί περισσότερο από την προηγούμενη χρονιά στο Λιντς στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν ήξερα τι θέση θα μπορούσα να πάρω , είχα βασικό στόχο τον τελικό. Από την στιγμή που μπήκα στον τελικό έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να διεκδικήσω ένα μετάλλιο. Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος αλλά και λίγο δυσαρεστημένος γιατί πίστευα ότι θα μπορούσα να το πάρω γιατί ήμουν στη διεκδίκησή του μέχρι τα τελευταία 300μ. Αγωνίστηκα με κορυφαίους αθλητές , παγκόσμιους πρωταθλητές και δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα να βρεθώ τόσο κοντά τους και να τους ανταγωνιστώ τόσο πολύ. Πίστευα ότι θα ξεκινήσουμε και θα εξαφανιστούν. Αλλά με τη προπόνηση και τη δουλειά μου ήμουν κοντά τους και πιστεύω να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο αυτή τη χρονιά για να βρεθώ πιο κοντά τους και να μπορέσω να τους περάσω στον τελικό».
Η Εθνική ομάδα στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Ανδρών-Γυναικών κατέκτησε δυο μετάλλια μετά από 5 χρόνια ανομβρίας. Είναι μια ψυχολογική τόνωση αυτή η επιτυχία για τη συνέχεια;
«Σίγουρα δίνει κίνητρο στην ομάδα και σίγουρα έχει τονωθεί και το ηθικό μας πιο πολύ. Βέβαια όλοι προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο . Τα κορίτσια μας έκαναν περήφανους για μια ακόμη φορά κι ας ελπίσουμε ότι φέτος θα φέρουμε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες και να συνεχίσουμε να σηκώνουμε τη σημαία μας ψηλά».
Στο Σχοινιά εκτός από κούραση υπάρχει και αισιοδοξία;
«Εννοείται ότι είμαστε αισιόδοξοι , σίγουρα υπάρχει και η κούραση που κάποιες φορές μας εμποδίζει , βέβαια ακόμα είμαστε στην πρώτη εβδομάδα , έχουμε κουραστεί λίγο από τις εντάσεις αλλά είναι λίγο νωρίς. Βέβαια ο καθένας έχει το στόχο του και όσο πλησιάζει ο καιρός για μένα γίνεται ακόμα πιο ανταγωνιστικό αυτό το πράγμα οπότε βάζω τα δυνατά μου και προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ γιατί ο καιρός έφτασε και είναι πολύ λίγο το χρονικό διάστημα. Βέβαια όλοι είναι κουρασμένοι , σίγουρα δε γίνεται να κάνεις οκτώ ώρες προπόνηση την ημέρα και να είσαι ξεκούραστος. Αλλά ο καθένα προσπαθεί το καλύτερο που μπορεί και πιστεύω αυτό θα φανεί στις κούρσες. Ότι καλύτερο χτίσεις αυτή την περίοδο όταν έρθει η στιγμή του αγώνα και είσαι καλά προετοιμασμένος σίγουρα δε θα χάσεις, μόνο θα κερδίσεις».
Μετάνιωσες ποτέ που επέλεξες να αγωνίζεσαι στο σκιφ;
«Δεν μετάνιωσα . Απλά κάθε φορά που έμπαινα σε βάρκα με ένα άλλο αθλητή συνέχεια έφευγε. Οπότε δεν μπορούσα να στηριχτώ σε κάποιον άλλο γιατί κάθε χρονιά που πήγα να στηρίξω τις ελπίδες μου να φτιάξω ένα καλό πλήρωμα αλλά ο αθλητής σταματούσε, εγώ συνέχιζα, μετά πάλι το ίδιο. Οπότε κι εγώ αποφάσισα να κάτσω και να δουλέψω μόνος μου στο σκιφ . Ήξερα ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί είσαι μόνο σου και χρειάζεσαι πάρα πολύ ψυχολογική υποστήριξη και στην προπόνηση για να τα καταφέρεις. Άλλο να έχεις το πλήρωμά σου να σε στηρίζει κι άλλο να είσαι μόνος σου και να προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνος σου. Οπότε το προσπάθησα και δεν μετανιώνω , μ αρέσει κιόλας γιατί ότι λάθος και να κάνω θα φταίω μόνο εγώ ή ότι επιτυχία και να έρθει θα είναι δική μου Και γι αυτό χαίρομαι .Μου αρέσει πολύ αν και η προπόνηση είναι πολύ δύσκολη γιατί τη βγάζω μόνος μου και μερικές φορές κουράζομαι υπερβολικά κι εκεί που θέλεις μια στήριξη από τον συναθλητή σου δεν την έχεις. Αλλά την ώρα του αγώνα είναι πολύ καλύτερα».
Τον ερχόμενο Μάρτιο κλείνεις τα 24 και συμπληρώνεις 9 χρόνια στη κωπηλασία . Πως σκέφτεσαι το μέλλον σου;
«Ναι, αυτή τη χρονιά μεγάλωσα λίγο, θα ήθελα να κλείσω αυτή τη χρονιά όσο καλύτερα μπορώ. Την επόμενη χρονιά πρέπει να κάτσω να σκεφτώ, αναλόγως βέβαια και πως θα πάω φέτος, βέβαια έχω κερδίσει πάρα πολλά από την κωπηλασία και λύπες και χαρές κι έχω ζήσει πάρα πολλά και με τα παιδιά και στους Ολυμπιακούς στο Ρίο . Είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα και τα έζησα όλα αυτά. Βέβαια μόλις τελειώσει αυτή η χρονιά κι αν όλα πάνε καλά, αναλόγως και τι θα γίνει στην Ολυμπιάδα μετά πρέπει να κάτσω να σκεφτώ τι θα κάνω και με τη σχολή μου, το μέλλον μου γιατί δυστυχώς η πολιτεία δεν μας βοηθάει όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες , δεν έχουμε καμία αποκατάσταση και αυτό είναι πολύ δύσκολο Γιατί εάν θελήσω να πάω σε μια ακόμη Ολυμπιάδα στα 28 μου χρόνια χωρίς αποκατάσταση να μπορώ να μπω σε μια δουλειά όπως ήταν παλιά σε μια Πυροσβεστική, ή στα Σώματα Ασφαλείας ή στο Δημόσιο δε θα μπορέσω να κάνω το όνειρό μου όπως θα ήθελα για να το ολοκληρώσω. Σίγουρα δε θέλω να αφήσω το κουπί αλλά θα κοιτάξω και τις σπουδές για το μέλλον μου».
Θα ήθελες να αναφερθείς στους ανθρώπους που σε βοηθάνε, που βρίσκονται δίπλα σου ;
«Σίγουρα με βοηθάνε πολύ οι γονείς μου, όπως και η κοπέλα μου οι παπούδες μου που είναι δίπλα μου, οι φίλοι μου Όλοι αυτοί συμβάλουν σε μια επιτυχία που θα έρθει στο μέλλον γιατί χωρίς αυτοί δε νομίζω να μπορώ να πετύχω πολλά ειδικά όταν αισθάνομαι κουρασμένος και θέλω να τα παρατήσω τότε θέλω μια ψυχολογική υποστήριξη την οποία μόνο αυτοί μπορούν να σου δώσουν. Κι έτσι έχω συνεχίσει όλα αυτά τα χρόνια . Υπήρχαν κάποιες φορές που ήθελα να τα παρατήσω, με στήριζαν ξανασυνέχιζα κι έτσι έχω καταφέρει όλα αυτά που έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια και τους είμαι ευγνώμων. Και πιστεύω ότι αυτό ισχύει και για όλα τα παιδιά που έχουν αυτούς που δεν φαίνονται να τους στηρίζουν».
sports3.gr
