Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
«Περηφάνεια και προκατάληψη», ανοιχτό το βιβλίο, με τη Τζέην Όστεν να ταξιδεύει το δεκαοχτάχρονο κορίτσι σε άλλες, ξεχασμένες εποχές… Γιατί η Ελίνα Τζένγκο, η αναγνώστρια της ρομαντικής λογοτεχνίας έχει αυτές τις ευαισθησίες που αποκτώνται συνήθως όταν έχεις περάσει δια πυρός και σιδήρου στη ζωή σου. Γιατί η ακοντίστρια από την Καλλικράτεια- εκεί όπου έφτασαν οι γονείς, μετανάστες από την Αλβανία, γύρω στο ’90, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή-πέρασε δύσκολα ως παιδάκι.
Δεν είχε εκείνα τα απλόχερα υλικά αγαθά που φαντάζεται κανείς, με τον μπαμπά να δουλεύει οικοδομή και τη μαμά να καθαρίζει σπίτια, αλλά είχε άλλου είδους αγαθά, από εκείνα που καθορίζουν και διαμορφώνουν τον άνθρωπο για μια ζωή. Γιατί η Ελίνα Τζένγκο ανατράφηκε μαζί με τις αδερφές της με αρχές, αξίες και αγάπη και απέκτησε προσόντα και αρετές που μόνο μέσα από Συμπληγάδες Πέτρες διαμορφώνονται. Γιατί ένα κορίτσι που λέει «για τους γονείς μου παλεύω» έχει ήδη ρίξει το ακόντιό του πολύ μακριά -έχει κάνει παγκόσμιο ρεκόρ καλύτερο απ΄ αυτά που έρχονται και παρέρχονται. Πολύ παραπάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ νεανίδων 63.96 που πέτυχε το περσινό καλοκαίρι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα των Ιωαννίνων το οποίο –αλίμονο- δεν μέτρησε ποτέ, για αστείους γραφειοκρατικούς λόγους.
Το κορίτσι που λέει, «αγαπώ την Ελλάδα αλλά είμαι κομμάτι της Αλβανίας» προβάλλει δείγματα ευγνωμοσύνης και ήθους. Το κορίτσι που παλεύει, κόντρα στις περιορισμένες συνθήκες, για την πρόκριση στο Τόκιο αποδεικνύει το ποιόν και την εργατικότητά του. Το κορίτσι, η “τσάμπιον” – όπως τη φωνάζουν στη Καλλικράτεια- που συγκινείται και δακρύζει στη σύνδεση zoom, φανερώνει ευαισθησίες και χαρακτηρίζει άτομο με «περηφάνεια και καθόλου προκατάληψη»-όπως στο ρομαντικό βιβλίο της Τζέην Οστεν…
Δείτε τη συνέντευξη:
sports3.gr
Διαβάστε επίσης
